دور هم جمع شدن خانواده پشت میز ناهارخوری یکی از مهم‌ترین عادات روزانه محسوب می شود که به رشد رفتارهای مثبت تغذیه ای در فرزندانمان کمک می‌کند و از آنها در برابر اضافه وزن یا کمبود وزن محافظت می‌کند.
وعده های غذایی خانوادگی به والدین این فرصت را می‌دهد که:
- الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند.
- آداب غذا خوردن صحیح مانند: نشستن، آهسته غذا خوردن، صحبت نکردن در هنگام جویدن غذا را به فرزندانشان بیاموزند.
- اطمینان حاصل نمایند که فرزندانشان متنوع و متعادل غذا می‌خورند.
- با غذاهای جدید آشنا شوند.
- زمان مناسب غذا خوردن را برنامه‌ریزی کنند.
علاوه بر اوقات صمیمی که اعضای خانواده با یکدیگر به اشتراک می گذارند، کودکان این فرصت را دارند که:
- سبزیجات، میوه ها و غلات کامل بیشتری میل نمایند.
- مصرف مواد غذایی ناسالم را کاهش دهند.
برنامه‌ریزی کنید
- لیستی از غذاهایی که هر هفته میل می‌کنید را تهیه کنید، این به شما کمک می‌کند تا سالم‌ترین غذاها را در برنامه غذایی خود بگنجانید.
- حداقل یک وعده غذایی در روز ترتیب دهید که در آن تمام خانواده بتوانند دور میز جمع شوند.
- وعده‌های غذایی (صبحانه، ناهار، شام) را در زمان‌های منظم و دقیق تنظیم کنید، در غیر این صورت امکان دارد فرزندانتان تنقلاتی بخورند که حاوی مواد غیرمغذی و پرکالری هستند.
- فاصله زمانی حدود یک ساعت یا بیشتر را بین میان‌وعده‌ها و وعده‌های اصلی غذایی در نظر بگیرید.
- اگرچه فعالیت بدنی اشتها را تنظیم می‌کند، اما باید قبل از غذا یک دوره استراحت یا فعالیت سبک برای کودکان ترتیب دهید. به این نکته توجه داشته باشید که کودکان در هنگام استراحت بیشتر غذا می‌خورند.
- کودکان خود را تشویق کنید که آهسته غذا بخورند.
- همیشه با سالاد و سبزیجات شروع کنید و سپس به سراغ غذای اصلی بروید.
آگاهانه عمل کنید
- غذای سالم برای همه اعضای خانواده تهیه کنید، نه فقط برای یکی از اعضای خانواده که دچار اضافه وزن یا چاقی است.
- بشقاب غذایی سالم را با کمک فرزندانتان طراحی کنید تا از این طریق همه گروه های غذایی در وعده‌های غذایی آنها گنجانده شود و هم دور ریز غذا کاهش یابد.
- در آشپزخانه یا پشت میز ناهارخوری غذا بخورید و از غذا خوردن جلوی کامپیوتر یا تلویزیون خودداری کنید.
- کودکان را تشویق کنید هنگام غذا خوردن بنشینند، نه اینکه بایستند یا راه بروند.
و در آخر وعده‌های غذایی خانوادگی، همبستگی و صمیمیت بیشتر خانواده‌ها را برای برقراری ارتباط و تبادل نظر با یکدیگر تقویت می‌کند.
افراد و خانواده‌ها
