فضولات + تفاله قهوه = انرژی

«پیش از آن، پدرم روی این زمین‌ها کار می‌کرد. و به‌یقین می‌توان گفت که این سنتی است که همواره در خانواده ما وجود داشته است. ولی در آینده؟» در این لحظه او سکوتی کرد، سرش را تکانی داد و در ادامه گفت: «نمی‌توانم با اطمینان بگویم که آیا نسل‌های جدید هم آن را ادامه خواهند داد یا نه. شرایط پیچیده‌ای است.»

برنامه‌‌ریزی برای آینده، مساله‌ای است که از نظر کریستین بسیار حائزاهمیت است. و درحالی‌که هیچ اطمینانی ندارد که برادرزاده‌اش شغل آباء‌و‌اجدادی آن‌ها را ادامه دهد، می‌تواند با اطمینان بگوید که زمین کشاورزی آن‌ها مثل همیشه سلامت و بارور باقی خواهد ماند. بناراین، وقتی فرصت شرکت در یک برنامه جدید برای او مهیا شد تا بتواند فضولات احشام خود را به انرژی سبز و کود تبدیل کند، بسیار از آن استقبال کرد.

گاوهای او همان کارِ همه گاوهای دیگر را می‌کنند. ولی فضولات آن‌ها، حالا بخشی از یک برنامه بسیار نوین تولید انرژی سبز است.

کریستین بوف، از دامداران سوئیسی، برای تولید بیوگاز به کارخانه‌های تولیدکننده آن، مواد اولیه مورد‌نیاز که همان فضولات است، را ارائه می‌دهد.

تاثیرات مثبت قهوه

هماهنگی‌های مربوط به این کار زمانی انجام شدند که شرکت نستله واترز مطالعه‌ای را درخصوص احتمال تخریب منابع آبی Henniez در سوئیس آغاز کرد.

با علم به این‌که انباشت پسماندهای بیش‌تر حاصل از مزارع یک منبع احتمالی آلودگی آمونیاکی به‌شمار می‌آید، برنامه‌هایی برای تامین جایگزینی برای آن‌ها ریخته شده است. با همکاری Groupe E Greenwatt، مجموعه‌ای از تسهیلات تولید بیوگاز به عنوان یک منبع انرژی تجدیدپذیر، در کنار کارخانه بطری‌سازی نستله، ساخته شد.

هر سال، شبکه‌ای از ۲۷ دامپرور، بیش از ۲۵ هزار تن از فضولات خود را در اختیار این کارخانه قرار می‌دهند. این فضولات پیش از این‌که در اختیار کارخانه بیوگاز قرار بگیرند، با تفاله قهوه از کارخانه‌های نسپرسو و نسکافه مخلوط می‌شوند. با تجزیه این مواد، گاز طبیعی تولید می‌شود که در مرحله بعد برای تولید برق سوزانده می‌شود. سالانه ۲۵۰۰۰ تن از فضولات به انرژی سبز و کود تبدیل می‌شود.

علاوه‌بر تامین همه حرارت موردنیاز برای کارخانه بطری‌سازی، برق تولیدشده در این پروژه نیز به شبکه برق سوئیس فروخته می‌شود. از زمان بازگشایی کارخانه بیوگاز، تسهیلات Henniez، انتشار گاز دی‌اکسید خود را به نصف کاهش داده است.

پاداش

آنچه پس از شکافتن فضولات به‌جا می‌ماند، ماده‌ای بسیار پرطرفدار و غنی است. این ماده به کشاورزان بازگردانده می‌شود تا از آن در پرورش محصولات خود استفاده کنند، که یعنی از میزان کودهای شیمیایی که باید بخرند به‌میزان زیادی کاسته می‌شود.

گیاهان کودهای طبیعی را به‌سادگی جذب می‌کنند و باعث انتشار آمونیاک کم‌تری در محیط‌زیست، می‌شوند. کریستین بوف دریافته است که به‌دلیل کیفیت اورگانیک کودها، دیگر نیازی نیست که از قارچ‌کش‌ها روی محصولاتش استفاده کند.

این مبادله تاثیری در هزینه‌ها ندارد و به توسعه کشاورزی پایدار کمک می‌کند و مواد مغذی را که در حالت عادی از دست می‌روند، بازیابی می‌کند.

ماهیت این پروژه تاثیرات مثبت بسیاری دارد. کودی که کم‌ضررتر باشد برای ما بسیار باارزش است. می‌توانیم محصولات بهتری پرورش دهیم. همچنین به این معنا است که می‌توانیم در مصرف برق و گاز صرفه‌جویی کنیم کریستین بوف، کشاورز

آقای بوف، با در نظر گرفتن این مساله که از فضولات حیوانات برای تولید انرژی سبز استفاده می‌شود، مشارکت با شرکت نستله واترز را بسیار خوش‌آتیه می‌داند.

«این پروژه از همین آغاز کار، تاثیر مثبتی از خود به‌جای گذاشته است. ما برای کودهایی که کم‌ضررتر هستند، ارزش بسیاری قائل هستیم. به‌کمک آن‌ها می‌توانیم محصولات بهتری را پرورش دهیم. معنای دیگر چنین قابلیتی این است که حتی می‌توانیم در مصرف برق و گاز صرفه‌جویی کنیم».

برد - برد

یکی دیگر از کشاورزان محلی که چندین تن از این فضولات را تولید می‌کند، لوران ژانتیل است که در حال حاضر ۳۰ سال است که در زمین‌های خود مشغول فعالیت است.

او اظهار کرده است که افتخار می‌کند که بخشی از یک پروژه‌ی تعاونی است که به بازده و همچنین تنوع‌زیستی کشاورزی او کمک کرده است. آقای ژانتیل می‌گوید: «دیگر نیازی به خالی کردن بی‌وقفه فضولات از بشکه‌های حاوی آن‌ها وجود ندارد، چراکه این بشکه‌ها مستقیما به کارخانه بیوگاز منتقل می‌شوند».

حمایت از کشاورزی پایدار در این اکو- پروژه برای کشاورزان، محیط‌زیست و همچنین پاک نگه‌داشتن منبع آبی Henniez، بسیار خوب است. این پروژه همچنین به‌نحوی در جامعه اتحاد به‌وجود می‌آورد که برای همه سودمند است.

لوران ژانتیل، یکی از دام‌پروران محلی و پسرش به دام‌ها سر می‌زنند

میشل مارشوآر، مدیر امور پایداری Henniez می‌گوید: «این کار از آغاز برای همه ساده نبود. باید اعتماد کشاورزان را جلب می‌کردیم و آن‌ها را قانع می‌کردیم که نمی‌خواهیم به معیشت آن‌ها آسیبی برسانیم. ولی حالا این مشارکت یک مشارکت برد- برد است.»