Sort by
Sort by

علم کاهش وزن

علم در حال تحول کاهش وزن

علم کاهش وزن

کاری از دکتر لارا کاموری، مؤسسه علوم سلامتی نستله

اغلب ما توصیه مشابهی را درخصوص کاهش وزن در همه عمر خود شنیده‎ایم: ورزش کنید و غذاهای مناسب و در وعده‎های کافی مصرف ‌کنید. ولی پژوهش‎های علمی که به‎تازگی در این زمینه انجام شده‎اند، ابعاد جدیدی را به این مساله افزوده‎اند: فعالیت سلولی در بدن شما بر میزان وزنی که از دست می‎دهید و عکس‎العملی که بدنتان به غذاهای مختلف نشان می‎دهد، تاثیر می‎گذارد.

در موسسه علوم سلامتی نستله، تیم ما به مطالعه کاهش وزن در سطح مولکولی می‎پردازد: متابولیسم غذایی بدن شما به‎چه شکل است؟ چرا برخی از افراد راحت‎تر از سایرین وزن از دست می‎دهند؟ چرا برخی به فرآیند کاهش وزن ادامه می‎دهند، درحالیکه کاهش وزن سایرین متوقف می‎شود؟ و چرا در برخی افراد کاهش وزن مانع از ابتلاء به دیابت می‎شود، درحالیکه در سایرین تاثیری ندارد؟

چرا برخی از افراد راحت‎تر از سایرین وزن از دست می‎دهند؟

اینها همه سؤالات مهمی هستند که باعث می‎شوند نگاه شخصی‎تری به مسائل تغذیه و سلامتی داشته باشیم. آگاهی به تنوع مولکولی از هر فرد به فرد دیگر، یعنی جامعه سلامتی می‌تواند، به‎جای آنکه از یک رویکرد همگانی استفاده کند، به‌معنای واقعی راه‌حل‌های عملی ارائه دهد.

ما سرمایه‎گذاری بسیاری در پژوهش‎های مختلف انجام داده‎ایم تا به افراد کمک کنیم متابولیسم خاص بدن خود و همچنین نیازهای بدنی متفاوتشان را بهتر درک کنند، به‎امید آنکه بتوانند راه‎حل‎هایی بیابند که کاملا شخصی هستند. در اینجا به سه یافته جدید از جدیدترین پژوهش‌های علمی خود می‎پردازیم:

موتورهای کوچکی که می‎توانند

سلول‎های شما حاوی میتوکندری هستند: به این اندامک‎ها به‎عنوان موتورهایی نگاه کنید که قدرت سلول‎های شما را تامین می‎کنند. این میتوکندری‎ها غذا را به انرژی تبدیل می‎کنند – و همه ما تعداد برابری از آنها نداریم. جوان‎هایی که زیاد ورزش می‎کنند، صدها میتوکندری در سلول‎های خود دارند، درحالیکه افراد مسن‎تر یا کسانی‎ که فعالیت بدنی چندانی ندارند، تعداد بسیار کمتری میتوکندری دارند و به‎همین‎دلیل «توانایی» آنها برای تولید انرژی از غذا کمتر است.

ما در سال ۲۰۱۶ در نستله به‎همراه دانشگاه لوزان و École Polytechnique Fédérale de Lausanne در سوئیس، مطالعه‎ای انجام دادیم، تا به آثار ناشی از ورزش کردن روی این موتورهای سلولی بپردازیم. در این میان، مطلب جالبی را دریافتیم: ورزش کردن نه‌تنها تعداد میتوکندریهای موجود در سلولهای شما را افزایش می‎دهد، بلکه پروتئین‎های تولیدکننده انرژی موجود در میتوکندری‎ها را نیز در کنار هم جمع می‎کند. این یعنی ورزش کردن، فرآیند تبدیل غذا به انرژی را به‎طور کامل تغییر می‎دهد، و بهره‎وری تولید انرژی را بسیار بالا می‎برد.

 

میتوکندری در حال تبدیل غذا به انرژیاین مساله چرا حائزاهمیت است؟ درحالیکه در پی یافتن راه‎حل‎های غذایی شخصی برای استفاده از تاثیرات ورزش هستیم، حالا می‎دانیم که، افزایش تعداد میتوکندری‎ها به‎تنهایی کافی نخواهد بود. برای افزایش کارآیی، لازم است به آنها برای ساختن این توده‎های پروتئینی نیز کمک کنیم- در حقیقت کاری که انجام می‎دهیم برگزاری یک مهمانی میتوکندری در سلول‎ها و کمک به مهمان‎ها برای تعامل بهتر با هم است! «کلید اصلی» متابولیسم

ممکن است کمی غیرمنطقی به‎نظر برسد اگر بگوییم یک محصول غذایی واقعی وجود دارد که که می‎تواند تاثیراتی مشابه ورزش کردن داشته باشد. ولی آنقدرها هم که به‎نظر میرسد دور از ذهن نیست.

ما تاثیرات آنزیمی به‌نام AMPK را مورد مطالعه قرار داده‎ایم، که به‎نوعی کلید اصلی متابولیسم به‎شمار می‎آید و به ماهیچه‎های شما کمک می‎کند گلوکز (قند خون) و چربی را به انرژی تبدیل کنند. AMPK زمانیکه به انرژی بیشتری نیاز دارید، برای مثال، وقتی ورزش می‎کنید، به بدنتان هشدار می‎دهد. تیم پژوهشی ما دریافته‎اند که AMPK قابل‎ کنترل است. یعنی راهی برای همکاری با این آنزیم برای انتقال قند بیشتری از خون به ماهیچه‎ها و افزایش میزان چربی تبدیل‎شده به انرژی است.

نوآوری‎ای شبیه به این نباید جایگزین ورزش کردن شود. ولی می‎تواند به افرادی که شرایط مزمنی مانند چاقی مفرط یا دیابت نوع دوم دارند و حتی آسیب فیزیکی دیده‎اند و در حال بهبود هستند و به‎هرترتیب نمی‎توانند به‎طور مداوم ورزش کنند، کمک کند. اگر بتوانیم محصولی پرورش دهیم که تاثیرات AMPK را تقویت کند، می‎توانستیم به کسی که به یک دوی ۲۰ دقیقه‎ای می‎رود، متابولیسم ۴۰ دقیقه دوچرخه‎سواری را بدهیم. این اتفاق در واقع می‎تواند برای افرادی که از بیماری‎های مزمن رنج می‎برند، بسیار جذاب و مفید باشد.

ما نیز به‎طور هم‎زمان با پژوهشگران دانشگاه‎های ماستریخت و کپنهاک که نشانه‎های به‎خصوصی را در خون یافته‌اند (نشانه‎هایی که ما فکر می‎کنیم «اثرانگشت لیپیدی» باشند)، پژوهش‎هایی انجام دادیم، که کمک می‎کنند افراد مبتلاء به دیابت نهان که عکس‎العمل آنها به کاهش وزن با کنترل بهتر شکر محتمل‎تر است، به‎خوبی تشخیص داده شده و از بروز دیابت نوع دو در آنها جلوگیری شود.

این ردپا یک «نشانه بیولوژیکی» به‎وجود می‎آورد، که به متخصصان حوزه سلامت این امکان را می‎دهد، بدانند کدام بیماران کنترل قند بهتری را پس از کاهش وزن از خود نشان می‎دهند. این مساله به آنها کمک می‎کند، بهترین روند تغذیه را برای هر فرد متناسب با شرایط او انتخاب کنند. به بیان دیگر، این روش می‎تواند فرآیند تشخیص بیماری‎ها و همچنین درمان آنها را برای کسانی که در معرض ابتلاء به دیابت قرار دارند، تغییر دهد.

 

دانشمندان نستله مشغول کار
 
 

ماجرا از چه قرار است؟

هر روز بیش از پیش متوجه این مساله می‎شویم که بدن هر فرد متفاوت از افراد دیگر عمل می‎کند. درحالیکه رویکردهای اولیه‎ای وجود دارند که همه ما می‎توانیم از آنها برای بهبود سلامتیمان بهره بگیریم، امکان اکتشافات جدید و همچنین افزایش اطلاعات در خصوص شرایط هر فرد به‌طور مجزا نیز وجود دارد.

پژوهش‎های ما به ما کمک می‎کنند، بدانیم چگونه محصولات غذایی مختص افراد با شرایط متفاوت می‎تواند نگاه ما به سلامتیمان را تغییر دهد. کاهش وزن تنها تکه‎ای از این جورچین است.