همه ما سریال‌های ملودرام و احساسی که فقط برای یک بار دیدن مناسب است را دوست داریم، اما کم‌تر پیش می‌آید که سریال‌های تلویزیونی این اندازه مفید و آموزنده باشند.
با این حال، مثال‌های فراوانی وجود دارند از سریال‌های تلویزیونی که در تغییر نگرش‌های اجتماعی تأثیر به‌سزایی داشته‌اند، از پذیرش مواردی مانند ازدواج‌هایی که بین دو نژاد مختلف انجام می‌شود گرفته تا اطلاع‌رسانی در خصوص بسیاری موارد دیگر، مانند خشونت‌های خانگی. این قبیل سریال‌ها نه‌تنها سرگرم‌کننده، بلکه آموزنده نیز هستند.
به‌همین علت است که در روستاهای سراسر آفریقا غربی، تنها به‌کمک یک دستگاه تراکتور، یک ویدئو پروژکتور و یک پرده سفیدرنگ، جنگی بزرگ علیه انواع بیماری‌های محصولات کشاورزی راه افتاده است.
سموم کشنده
دشمن ما در این جنگ مایکوتوکسین‌ها هستند، سمی که از یک نوع قارچ تولید می‌شود. لازم‌بذکر است، درصورتی‌که این قارچ به زنجیره غذایی نفوذ کند، به‌سختی می‌توان آن را از بین برد. مصرف انواع غذاهایی که به انواع مایکوتوکسین‌ها آلوده هستند می‌تواند منجر به بروز انواع بیماری و حتی در مواردی نیز مرگ شود.
البته که محصولات آلوده به مایکوتوکسین دیگر ارزشی ندارند.
در سال 2007 میلادی، در کشورهای غنا و نیجریه، شرکت نستله مجبور به رد حدودا نیمی از غلاتی گردید که از مزارع محلی خریداری کرده بود؛ چرا‌که، این غلات تماما آلوده به انواع مایکوتوکسین بودند.
آنگاه نستله برای جبران کمبود انبار کارخانه‌هایش در این دو کشور، مجبور بود تا مقداری غلات موردنیاز خود را وارد کند. لذا، قیمت محصولات افزایش یافت و کشاورزان محلی نیز که نمی‌توانستند محصولاتشان را بفروشند به‌صورت چشمگیری ضرر کردند.
بسیاری از کشاورزانی که کیفیت ذرتشان چندان بالا نبود به‌کلی سهم خود را در بازار از دست دادند. و اگر هم برای غذا و قوت روزانه خود از غلات و محصولات خودشان مصرف می‌کردند، سلامت خود و خانواده‌اشان را به‌خطر می‌انداختند.
اطلاع‌رسانی
اصل مشکل در این مطلب نهفته است که کشاورزان و زارعین در آن زمان دانش و اطلاع کافی درخصوص چگونگی کاهش هرچه مؤثرتر تأثیرات این سم در محصولات کشاورزی خود نداشتند. بنابراین، یکی از مؤثرترین و واضح‌ترین راه‌حل‌ها راه‌اندازی نوعی کمپین آموزشی بود. همراه با شرکای خود در دولت‌های دو کشور غنا و نیجریه و البته سازمان بین‌المللی کشاورزی استوایی، شرکت نستله به‌منظور کمک به شیوه‌های کشاورزی و زارعت این دو کشور برنامه «بهبود و ارتقاء کیفیت غلات» را راه‌اندازی کرد.
تمرکز این برنامه بر ارتقاء و بهبود کیفیت و ایمنی محصولات و غلات کشت شده بود و کشاورزان و زارعین نیز تشویق می‌شدند تا در این کلاس‌ها شرکت کنند.
تمامی اطالاعات موردنیاز در دسترس کشاورزان قرار می‌گرفت و مدرسین خوب و ماهری نیز برای آن‌ها در نظر گرفته شده بود اما تنها مشکل اینجا بود که کشاورزان زیادی رازی به شرکت در این کلاس‌ها نشدند.
بنابراین، مدرسین خود به ملاقات کشاورزان می‌رفتند و آن‌ها را همراه خود به مزارعی می‌بردند که محصولاتشان باکیفیت بود. و بعد محصولات بیمار و بی‌کیفیت را به آن‌ها نشان داده و مقایسه می‌کردند. بنابراین مشاهده این دو مورد متضاد خاصیت‌ها، فواید و مزایای شیوه‌های صحیح کشاورزی را برای آن‌ها مشخص ساخت.
ببینید و بیاموزید
البته همچنان باید اطلاع‌رسانی در این خصوص در ابعاد گسترده‌تری صورت می‌گرفت، به شیوه‌ای که جمعیت هدف بزرگ‌تری را نیز شامل شود. و اینجا بود که پای سریال تلویزیونی به میان آمد.
به‌هنگام عصر یک سینما سیال به تمامی روستاها سر می‌زد و سریالی را برای اهالی روستا نمایش می‌داد که تأکید بیشتری بود بر پیام‌ها و مواردی که صبح‌ها به کشاورزان گوش‌زد می‌شد.
این سریال داستان دو خانواده را بازگو می‌کرد. پدر یکی از این خانواده‌ها که به توصیه‌های صحیح همسرش توجهی نمی‌کند، محصولاتش خراب می‌شوند و لذا آن خانواده دچار معضل می‌شوند.
درحالی‌که در خانواده دوم، پدر به توصیه‌ها و نصایح مفید و صحیح همسر گوش می‌دهد و لذا موفق می‌شوند تا محصولاتی مرغوب و باکیفیت تولید کنند که به‌قیمت خوبی در بازار به‌فروش می‌رسد.
علاوه‌بر ترویج این نکته که باید به حرف‌های همسر خود گوش سپرد، این سریال به جوامع کوچک این مناطق کمک کرد تا متوجه شوند برای ارتقاء کیفیت محصولات چه کارها و شیوه‌هایی مناسب هستند.
هشت سال پس از آغاز این برنامه آموزشی، نتایج بدست آمده همچنان نیز بسیار تأثیرگذار است. نرخ رد صلاحیت غلات محلی از 50% به 2% کاهش یافته است.
یعنی درآمدی بهتر برای کشاورزان و زارعین، کاهش خطرات بیماری و عرضه پایدار و قابل‌اطمینان غلات محلی به کارخانه‌ها.
شراکتی جدید
موفقیت این برنامه بهاندازه‌ای بوده است که شرکت نستله به‌منظور گسترش شیوه‌های صحیح، بهتر و مؤثرتر کشاورزی و زراعت در کشور غنا، مشارکتی دیگر را، به‌عنوان بخشی از برنامه و پروژه «تأمین غذا و خوراک نسل‌های آینده»، با آژانس ارتقاء و توسعه بین‌المللی ایالات متحده آمریکا (USAID) و ACDI/VOCA آغاز کرده است.
این سرمایه‌گذاری مشترک با آموزش شیوه‌های به‌روز و مؤثر مراقبت از محصولات، برداشت و روش‌های نگهداری محصولات در انبارها، به کشاورزان بیشتری کمک خواهد کرد تا غلاتی با کیفیتی بهتر و ناب‌تر تولید کنند و نهایتا محصولات باکیفیت را می‌توانند به شرکت‌هایی مانند شرکت نستله بفروشند و غذایی سالم را برای خانواده و هم‌وطنان خود تهیه کنند.
افزایش مهارت
بیش‌از پنجاه‌هزار کشاورز و زارع غنائی و همچنین خانواده‌هایشان درارتباط با مایکوتوکسین‌ها و شیوه‌های جلوگیری از بروز آن آموزش دیده‌اند. ساماتو آلیدو، از اهالی یکی از روستاهای شمال غنا به نام گوشیه، می‌گوید این برنامه‌های آموزشی تغییر بسیاری را در زندگی او اعمال کرده است: «الآن دیگر می‌توانم از پس شهریه مدرسه فرزندانم بر بیایم و برای آن‌ها لباس فرم مدرسه بدوزم. حتی از این طریق کمی هم درآمد اضافه دارم». این بانو غنائی توانسته است تولید ذرت خود را تا دو برابر افزایش دهد و میزان ضایعات مزرعه‌اش را نیز کاهش دهد. او می‌گوید: «تأثیر این برنامه‌های آموزشی و این سریال تلویزیونی بسیار عالی و عمیق بوده است». لازم‌بذکر است که این سریال همچنان در سراسر روستاها و مناطق غیرشهری این کشور پخش می‌شود.
صفحه سفیدرنگ از روستا به روستایی دیگر می‌رود و نه تنها مردم این مناطق را سرگرم می‌کند بلکه به آن‌ها آموزش نیز می‌دهد و از این طریق به این جوامع کمک می‌کند تا هم از سلامت و هم از زندگانی و معیشت خود محافظت کنند.
الآن دیگر می‌توانم از پس شهریه مدرسه فرزندانم بر بیایم و برای آن‌ها لباس فرم مدرسه بدوزم. حتی از این طریق کمی هم درآمد اضافه دارمساماتا آلیدو، کشاورز
